Nemlendirme Hesabı Parametreleri-2
Buhar borularının yerleştirilmesi
Şekil 4?te çeşitli kanal sistemleri ve hava şartlandırma üniteleri için tek veya çift buhar borularının yerleştirilmesi esnasından uyulması gereken kurallar gösterilmiştir. Kurallar dikey ve yatay hava akış yolunu kapsamaktadır. Hatırlanması gereken önemli kural atmosferik buhar borularının delikleri veya lüleleri hava akışına 90° açıyla yerleştirilmelidir. Yatay veya dikey yönde yerleştirilmemelidir.
Eğer soğurma mesafesi uygun olan boşluktan çok daha uzun ise, ilave çözümler bulunmalıdır. Bunun ile ilgili ipucu yazının başlarında verilmiştir. Hava akış yolu boyunca buhar ekleme noktaları yükseltilmelidir. En ucuz metot bir tane buhar borusu kullanmak yerine birbirine benzer iki buhar borusu kullanmaktır. Tablodan güvenli bir şekilde sonuca ulaşılabilir. 750 mm buhar borusu seçilir fakat her bir borudan 20 kg/h debi geçer. Tekrar yatay yönde 5.2 m/s hız çizgisini kesecek şekilde, yatay bir doğru çizilir ve kesişim noktasından yukarı doğru bir çizgi çizilerek 340 mm?de daha önce çizilen nem ekleme çizgisi kesiştirilir. Boru sayısının ikiye çıkartılması ile soğurma mesafesi ilk değerin yarısına inmez. Bu nedenle, doğru çözümü bulmak için her seferinde uygulanan seçimler önemlidir.
Sonuçların tahmin kriterlerimizi tatmin edecek kadar doğru olmamasından dolayı, yukarıda bahsedilen boru sayısını artırarak soğurma mesafesini azaltma çözümü üç, dört veya beş boru kullanılarak genişletilmemelidir. Ayrıca, buhar hattı iki boru hattına ayrıldığında buharı getiren yatay borudan ayrılan her bir boruya olan mesafe birbirine eşit olmalıdır ve aynı sayıda köşeye (dönüşe) sahip olması önemlidir. Bu durum basınç düşümünü eşit tutar ve bundan ötürü her bir borudan eşit miktarda buhar gelmesini sağlar.
Eğer soğurma mesafesi müsait boşluğa göre hala çok uzun ise çoklu lüle düzenlemesi tek çözümdür. Bu düzenleme normalde bilgisayar seçim programı ile yapılır fakat hesabın özü buhar çıkışlarını hava akışının bütün kesiti boyunca dağıtılmasıdır.
Kabataslak olarak, her lüle en fazla 0.5 kg/h buhar kapasitesine sahip olur. İşin sırrı en iyi en boy oranını sağlayarak, lülelerden hava akışının bütün kesit yüzeyine, bütün buhar kapasitesini dağıtmaktır.
Bu uygulama soğurma mesafesini 100 mm kadar azaltabilir. ?Neden uğraşayım? diye sorabilirsiniz, eğer azaltma gerekli değilse, kesinlikle neden uğraşasınız? Maliyeti etkin çözümle devam edin. Fakat eğer tesisat odası çok sıkışıksa ve tesisat odasının duvarının genişletilmesi alternatifi yok ise, bu durumda çok borulu sistem tek çözümdür.
Açık alan
Buharlı nemlendirici seçimi yukarıdaki yönteme benzerdir. Bununla birlikte, havayı ve nemi dağıtmak için kanal sistemleri olmadığı için oda dağıtım ünitesi gereklidir. Bu üniteler havanın lüle boyunca fan ile üflendiği bir kutuya monte edilmiş buhar dağıtım borusundan oluşur. Zarif bir ekipman değildir fakat pratiktir. Hava hacmi ve hızı, yüksek hızlardaki tükürmeyi önlemek için uygun seviyelere ayarlanır fakat hala buhar dağılımının garantilenmesi düşük hızlarda meydana gelir.
Şartlandırılmış hacimler boyunca nem dağılımının meydana gelmesini garantilemek için ünite sayısı seçilir. Uygulamayı yerine getirirken, nemlendiricilerin ve oda dağıtım ünitelerinin sayısı belirlendiği takdirde, iki veya daha fazla ünite gerekebilir. Eğer iki oda dağıtım ünitesi, buhar dağıtım borusu ?T? yerine ortak çalışan bir nemlendiriciye bağlıysa ve her kol eşit mesafede ve eşit miktarda dönüşe sahipse, tasarıma dikkat edilmelidir. Ayrıca her iki ünite aynı yüksekliğe monte edilmelidir. Bu konu ile ilgili ilave bilgiler bu yazının borulama işi kısmında verilecektir.
Buhar dağıtımı
Buharın üreteçten veya kazandan, atmosferik basınçta buhar borularına taşınması gereklidir. Borulama işinde herzaman borular münkün olduğu kadar düz ve olabilecek en kısa şekilde tasarlanır. Çatı kirişlerinin etrafında dolaşarak kapanlar oluşturulur. Örneğin, dikey U şekli çok etkin bir buhar kapanı formudur. Bu kapan suyla dolar ve buharın dağıtım noktasına doğru geçmesine engel olur. Eğer bu durum kaçınılmaz ise, en aşağı noktada, yoğuşmuş buharı toplayıp drenaja gönderecek bir kondens ayırıcı kullanılır.
Eğer uzun veya zorlayıcı rotalar planlandıysa, borulama bakır veya paslanmaz çelik borular ile yapılabilir. Bu boruların sıcaklık düşüşünü önlemek amacıyla yalıtılması önemlidir. Böylece çok fazla maliyete sebep olan boru içerisindeki yoğuşma önlenmiş olur. Boru sistemi 100°C?da çalışacağı için yüksek sıcaklığa dayanıklı yalıtım kullanılmalıdır.
En yaygın kullanılan aktarma ortamı, cihazın sonundan çıkan ve kelepçe ile tutturulan esnek borudur. Eğer boru mesafeleri kısa ve düz ise bu yöntem açık ara en basit ve ucuz yoldur.
Boru örgülü veya işlenmemiş olabilir, fakat her iki türünde bükülmeden önce sağlanması gereken en yüksek köşe yarıçapı olacaktır. 35mm?lik boru en az 250 mm yarıçapa, 54 mm?lik boru ise en az 500mm?lik yarıçapa sahiptir. Sıkışık köşelerden kaçınmak için dikkatli olunmalıdır. 100 °C sıcaklıkta çalışırken, borular daha esnektir ve kolay bükülürler.
Buhar boruları
Daha önce buhar borularının kaç tane olması ve hava akışı içinde nasıl yerleştirilmesi gerektiğini tartıştık. Mevcut durumda iki tip buhar borusu vardır ve bu borular pozitif ve negatif eğimli borular olarak atfedilirler.
Pozitif eğimli borular, flanş yatay kanal duvarına monte edildiğinde yukarıya doğru açılandırılırlar. Böylece yoğuşma olduğunda, su aşağıya doğru akacaktır. Aşağıya doğru akan su, ayırıcı vasıtasıyla dışarı atılır veya buhar jenaratörünün şişesine döner. Negatif eğimli borular pozitif eğimlilerin tersi yönde açılandırılırlar. Böylece yoğuşma olması durumunda su, borunun en sonuna kadar gider. Bu tür borularda suyun toplandığı yerde drenaj bağlantısı ve suyu dışarı atacak bir hat bulunur. Bu standart buhar borusu tasarımıdır ve farklı üreticilerin seçimleriyle ilişkilidir.
